Violetta Villas (ur. 1938 r. w Liege w Belgii) de domo Cieślak, primo voto Gospodarek, secundo voto Kowalczyk. W Belgii ochrzczono ja imionami Violetta Elisa, lecz ojciec zarejestrował ją jako Czesławę Marię. Jesienią 1948 r. rodzina Villas przyjechała do Polski i zamieszkała w Lewini Kłodzkiej. Artystyczne biogramy Violetty Villas informują, że uczyła się gry na skrzypcach, pianinie i puzonie, w 1956 r. podjęła naukę śpiewu solowego w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Szczecinie. Profesorowie po wykonaniu specjalnych zadań stwierdzili u niej słuch absolutny. Jej głos charakteryzowany był jako sopran koloraturowy o rozszerzonej skali obejmującej pięć oktaw. Warunki głosowe zapowiadały karierę operową, z której ostatecznie zrezygnowała, zadowalając się występami estradowymi. Przez wielu uważana za legendę polskiej muzyki, w prasie francuskiej i amerykańskiej określana jako głos ery atomowej oraz biały kruk wokalistyki światowej.
Artystka była postacią kontrowersyjną, tragiczną. Dokumentuje to rzetelnie biografia Villas pióra IZY MICHALEWICZ i JERZEGO DANILEWICZA pt. Villas. Nic przecież nie mam do ukrycia. Autorzy biografii odsłaniają bez taryfy ulgowej wiele tajemnic artystki, co może budzić sprzeciw, szczególnie gdy mowa o pieniądzach.
Co zostało z amerykańskiej sławy? Czesława Gospodarek nie udźwignęła sławy Violetty Villas. Stado psów, kotów i kóz fizycznie wyczerpało artystkę. Nie pomogli święci Pańscy i mistyczne zwidy. Litościwą rękę wyciągnął szpital psychiatryczny.
Można zapytać: Gdzie podziały się czasy, gdy Villas mawiała: Kto to jest Violetta? – Łóżko pełne włosów.
Iza Michalewicz, Jerzy Danilewicz: Villas. Nic przecież nie mam do ukrycia, Świat Książki, Warszawa 2011, ss. 286
- Emil Biela
- "Akant" 2012, nr 1
Emil Biela - Łóżko pełne włosów
0
0