Starsza Pani o gołębim sercu
I ufnych oczach dziecka
Pelargoniami zasłania się
Przed tym
Co za oknem

Karmi wróble i przybłędę kota

Zanim jej czas przesypie
Ostatnie ziarenka
Ustawia się w kolejce  do lekarza
Po leki na samotność

Mówi ostrożnie dobierając słowa
Tłumaczy długo cierpliwie
Zawstydzona
Dziwi się
Że jej nie rozumie
I każe przyjść
Z kimś dorosłym